माझ्यातील मी
#माझ्यातलीमी #सुप्रभात #चारोळीलेखन(३/७/२५) #हक्क संस्कारांची होती ताकितं सक्त पाहून तुला मी झाले थक्क, ठरवलं होत मनाने मैत्री फक्त, नकळत गाजवला सहचारिणीचा हक्क… सौ. अपर्णा सातपुते – गोडसे पुणे
Category कविता
कविता
प्रेमनाद
प्रेमनाद कोसळे पाऊस असा बेफाम बेभान होऊन गंध गर्भातूनी पसरे फुलला मातीचा कण कण त्यात तुझे भिजणे मन जाते वेडावून जलधारांचा नाद जणु पावसाने बांधले पैजण रंग पानांचा हिरवा त्यात प्रेमाची आण दाही दिशा झळकल्या सांडले कोणी सोनेरी कण तुझ्या…
एक पोर
ii एक पोर ii रस्त्यावरती चालतांना भेटलं एक निरागस रूप, फाटके होते कपडे त्याचे अन् विलक्षण होतं त्याचं स्वरूप….. केस होते विस्कटलेले अण् डोळ्यात होतं पाणी, हात वर करून करून गात होतं गाणी….. हळूच आल माझ्या जवळ अन् म्हणालं, “दे…
माझा पांडुरंग
. 🚩माझा पांडुरंग 🚩 स्वप्नात पाहिला मी पांडुरंग हरी, दारी आला माझ्या,माझा पांडुरंग हरी | भानच गेले,माझे हरपुनी, साक्षात् ऊभा श्री.पांडुरंग हरी || कसे करावे स कश
बघ स्मरले तुला…
बघ स्मरले तुला….🌹 या रम्य सांजवेळी बघुनी तारकांना जणू काही मिळाला स्मृतींना उजाळा बघ स्मरले तुला…. ऊनाड वाऱ्यापरी मन भिरभिरते जेव्हा आवरुनी मग स्वतःला बघ स्मरले तुला…. जणू माझाच तू का हे नित्य मनी वाटे पापणीत साठवूनी मग बघ स्मरले…
प्रवास
प्रवास ठेच लागली,धडपडलो खरेतरी उठून पुन्हा चाललो मी.वादळवाऱ्याने उधळले सारेस्वतःवर विश्वास ठेवला मी. आयुष्य हे संघर्ष आहे,खरे सौंदर्य जाणिले मी.हार मानणं शिकवलं नव्हतं,झगडणं ठरले दिशादर्शकही. कोणी म्हणालं “जमेल का?”बघू या,हसून उत्तर दिले मी.घामाच्या थेंबांनीच तर,स्वप्नांचं सोनं बनवले मी. सुसाटलेलं…
पंढरीची वारी
🚩 पंढरीची वारी 🚩दिंड्या, ध्वज, पताका घेऊनी,निघाली वारी, पंढरपुरी |तुळस घेऊनी,डोईवरी,निघाली वारी, पंढरपुरी || टाळ, मृदुंगाच्या गजरी,वाचे म्हणे तो हरी हरी|आठव नाही प्रपंचाचा,गोडच लागे भाजीभाकरी || असो ऊन्ह, अथवा पाऊस,चिंता देहाची, ना करी |घाट असो, पाऊलवाट असो,थके कधी ना वारकरी…
कवितेची कविता
कवितेची कविता…… अलवार क्षणांचा साज लेवूनक्षणात कधी सुचते कविताअंतरात मृद्गंधित बिजातूनहळूवार कधी रुजते कविता……. अवखळ माळेतून अवचितदवबिंदूसम स्त्रवते कवितानिर्झरातून दिव्य प्रवाहीजीवन होउन झरते कविता…… शब्द शब्द मनी गुंफिताहळवी कोमल सुचते कविताआर्त भावना अंतरीतल्याशब्दातून पेरते कविता……. सांज सावळी दरवळतानाराधा होऊन सजते…
Stree
स्त्री……. खडकातून उमलणाऱ्या रोपटयासारखी अलौकिक तू….. असामान्य तू….. अद्भुत तू….. अनन्य साधारण तू…//// चिखलातून उगवणाऱ्या कमळासारखी सकारात्मक तू….. स्पष्ट तू…. स्थिर तू…. सुंदर तू….//२// सनईच्या लयबद्ध सुरांन सारखी मनमोहक तू…… मनोरम तू….. मनोहर तू….. मनोहारी तू…. //३// उगवत्या सूर्याच्या किरणां…
कविता
तिला म्हणालो अग,कधी तरी स्वतः हुन ये. अलगद हळूवार नाजूक पावलांनी ये. मला नाही कसलीच घाई,तू ही निवांत ये,गोड तरल नाजूक शब्द सजवून ये. मी तुला नेहमीच उतरवतो,नजाकतीने अलवार.. मनातून हृदयातून तुला मांडतो, सजावतो, भुलवतो. एक एक शब्द तुझा मना…