आर्याचा फोन वाजला तिने पाहिले रेणू चा फोन होता
तिची बेस्ट फ्रेंड. हॅलो बोल रेणू. अग कुठे आहेस आणि सकाळ पासून तुझा फोन का बंद आहे. काही नाही ग मीच बंद ठेवला होता. आणि आता मी कोल्हापूरला जातेय. म्हणजे आर्या तू तुझा निर्णय घेतलास तर. हो रेणू मी अजून जास्त काळ तिथे राहू शकले नसते. आर्या अग पण यातून काही मार्ग काढता आला असता ना. अस तडकाफडकी निघून जाण हे बरोबर आहे का? प्लिज रेणू तू ते टिपिकल हाऊस वाईफ सारख नको बोलूस यु नो एव्हेरीथिंग. हो आहे मी टिपिकल पण पुढचा काही विचार? रेणू मी वर्तमानात आज मध्ये विश्वास ठेवणारी मुलगी आहे. पुढे काय याचा मी कधीच विचार करत नाही. . हो मला माहित आहे पण मग समीर ने तुला अडवले नाही? नो तो म्हणाला तू निर्णय घेतला आहेसच तर मि अडवणारा कोण? आर्या पण एकदा तू विचार करायला हवा होतास. रेणू मी ऍडजस्ट वैगेरे करून आयुष्य जगणारी मुलगी तर अजिबात नाही. ओके आपण नन्तर बोलू बाय ठेवते फोन अस म्हणत आर्या ने फोन बंद केला. ती हेडफोन लावून गाणी ऐकू लागली. मितेश ने डोळे बंद केले होते पण कानाने त्याच्या आर्याच सगळं बोलणं ऐकल होत. त्याला इतक समजलं होत की ही आर्या कोणाला तरी कायमची सोडून चालली होती. ती एकदम बोल्ड आणि बिनधास्त जगणारी मुलगी होती. नाईस आय लाईक ईट अस मनातल्या मनात म्हणत तो एकटाच हसला. मग एसी च्या गारव्यात त्याला कधी झोप लागून गेली हे त्याला ही समजले नाही. आर्या डोळे मिटून गाणी ऐकण्यात मग्न होती. बस मध्ये टि व्ही सुरु केला होता सो त्या मोठ्या आवाजाने तिची तंद्री भंग झाली. तिने डोळे उघडले पाहिले तर कोणता तरी रटाळ सिनेमा सुरू होता आणि चेकर टि व्ही चा आवाज कमी जास्त करत होता. तिने मितेश कडे पाहिले तो छान झोपला होता. ती एकटक त्याच्या कडे बघत होती खूप शान्त दिसत होता तो. पिच कलर चा प्लेन शर्ट ब्लू जीन्स आणि कपाळावर जुन्या एखादया जखमेचा व्रण खूप हॅंडसम दिसत होता तो. ती त्याच्या कडे पाहण्याचा मोह टाळू शकत नवहती.अचानक त्याने डोळे उघडले ती एकदम गोंधळली. तेव्हा तो तिच्या कडे पाहून हसला.
त्याला समजले ती त्याचे निरीक्षण करत होती ते. तो पुन्हा डोळे मिटून पडून राहिला. पाच मिनिटांत बस माईलस्टोन हॉटेल ला आली. सर्वजण खाली उतरले. तिथे सेल्फ सर्विस होती सो मितेश स्वहता साठी एक सँडविच आणि कॉफी घेऊन एका टेबलकडे आला. हॅलो मी इथे बसू शकते का? आर्या त्याला विचारत होती. त्याने तिच्या कडे पाहिले ती कॉफी हातात घेऊन उभी होती. व्हाय नॉट प्लिज. ती त्याच्या समोरच्या खुर्चीवर बसली. कॉफी पीत तिने विचारले मग सध्या काय लिहीत आहात तुम्ही? अजून नाही काही सुरू केले पण त्या संदर्भातच कोल्हापूर ला चाललो आहे. ओह ओके आर्या म्हणाली.तुम्ही किती दिवस आहात कोल्हापूर ला? मितेश ने विचारले. आर्या बोलली आता बहुतेक तिकडेच राहीन. आपल्या गावात,आपल्याला मातीत राहणं या सारख सुख नाही. हम्मम ते आहेच. मितेश. तुम्ही लगेच परतणार का पुण्याला? हो माझे काम झाले की लगेच. आय लव पुणे इट्स माय प्लेस… ओके म्हणत आर्या उठली तिची कॉफ़ी संपली होती. मितेश ही त्याच खाणं संपवून बाहेर आला. तिथल्या एका शॉप मधून सिगरेट घेतली आणि तिथेच उभा राहून धुराची वलय सोडु लागला. तो जास्त स्मोक करत नवहता. कधी मूड आला तर किंवा फ्रेंड्स सोबत तो एखादी सिगारेट घ्यायचा. पण जुई ला हे अजिबात आवडत नवहते. ती या वरून त्याला ओरडायची पण तो म्हणायचा मी कुठे इतका चेन स्मोकर आहे ग एखादी चालते. मग ती गप्प बसायची त्याला हर्ट करणं तिला जमायचे नाही. नकळत मितेश च्या मनात आले की छोट्या छोट्या गोष्टी साठी सुद्धा जुई त्याला दुखवत नवहती मग इतका टोकाचा निर्णय घेऊन ती कायमचे मला दुखवून कसे गेली?
क्रमशः… कथा कशी वाटते नक्की कमेंट्स करा.
