श्री गणेश (१७/६/२५)
गणपती बाप्पावर लहानपणापासून माझी श्रध्दा आहे. आधी त्याच्याशी मैत्री झाली मग तो माझा ऑल इन वन झाला. चमत्कारा शिवाय कोणीही नमस्कार करत नाही. तो चमत्कार सगळ्यांना सांगता किंवा सिद्ध करता आला नाही तरी चालेल पण तो स्वतःच्या मनाला पटला पाहिजे आणि तो पटला की मग….. का? कसे? कुठे? हे प्रश्न पडत नाहीत. आज पर्यंत असे अनेक चमत्कार करून त्याने माझे नमस्कार स्विकारले आहेत.
लहानपणी माझे वडील आम्हा भावंडांना झोपताना गोष्टी सांगायचे. रोज एकेकाला वडील विचारायचे आज कोणाची गोष्ट सांगू? आमचे बंधूराज राक्षसाच्या किंवा रहस्यकथा सांगायला सांगायचा. ताई, राजकुमारी, राजा राणीच्या गोष्टी सांगायला सांगायची व लहान बहिण, बाहुली, परीच्या गोष्टी सांगायला सांगायची. मी गणपतीच्या गोष्टी सांगायला सांगायची. एक दिवस ते त्यांना हवी ती शिवाजी महाराज, झाशीची राणी, जंगलातील प्राणी अशा गोष्टी सांगत.
माझा नंबर असेल तेव्हा मी गोष्ट अगदी मन लावून ऐकायची. वडील इतक्या रंगवून गोष्टी सांगायचे की, ते सर्व आमच्या डोळ्यासमोर दिसायचे. असे वाटायचे आपण तो सिनेमाच पाहतोय. झोपेत वडीलांनी सांगितलेल्या गोष्टी प्रत्यक्ष घडताना स्वप्नात दिसायच्या छोटा बाप्पा आमच्या बरोबर खेळायचा, झोके घ्यायचा, आमच्या बरोबर खाऊ खायचा, हसायचा, दंगामस्ती करायचा. त्यामुळे बाप्पा जवळचा वाटायला लागला.
मी चवथीत असताना शाळेत आम्हाला मातीचे गणपती करायला सांगितले होते. मला बाप्पा माझ्या समोरच बसला आहे असे वाटत होते व मी त्याप्रमाणे मातीला आकार देत होते आणि काय आश्चर्य….. त्या मातीतून सुंदर बाप्पाची मूर्ती तयार झाली. त्या मूर्ती कडे बघून मला खूपच आनंद झाला. माझा बाप्पा विजेता ठरला व मला बक्षीस मिळाले. त्यानंतर तर बाप्पा माझा जास्तच लाडका झाला.
मला कळायला लागल्या पासून मी गणेश चतुर्थीचा उपवास करते. मला नवस बोलून, पोथ्या वाचून, जप करून देवाला वेठीस धरून त्रास द्यायला आवडत नाही. माझा त्याच्यावर पूर्ण विश्वास आहे की, संकटात, अडीअडचणींच्या वेळी तो कोणाच्या तरी रूपात येऊन मला मदत करणार व सामोरे जाण्यासाठी तोच मला ताकद देणार व त्यातून तोच बाहेर काढणार. मला त्याला काही सांगायची गरजच नाही कारण तो सगळं जाणतो. तो जे करेल ते चांगल्या साठी व माझ्या भल्यासाठीच असेल याची खात्री आहे.
लेक बाळंतीण होती. नातवाला थोडा ताप होता म्हणून मी रात्र भर त्याला घेऊन बसले होते. पहाटे पाचच्या सुमारास त्याला लेकी जवळ झोपवून मी पण झोपले व मला लगेच झोप लागली. झोपेत मला छोटा गणपती बेडवरुन खाली पडलेला दिसला मी खडबडून जागी झाले व बघितले तर नातू माझ्या शेजारी गादीवर पडला होता. असे बरेच वेळा त्याने मला तो माझ्या बरोबर आहे व तो काळजी घेतो याची जाणीव करून दिली आहे.
आमचे आधी एकत्र कुटुंब होते तेव्हा गणपतीचे आगमन दणक्यात व्हायचे पण नंतर जागे अभावी सगळे वेगळे झाल्यावर दिरांकडे गौर गणपती असायचे आम्ही तिथे जायचो पण आपल्या घरातही बाप्पा असावा असे वाटायचे. यांची बदलीची नोकरी असल्याने ते शक्य नव्हते. मग मी आमच्या गुरूजींना विचारून बाप्पाची मूर्ती आणली. तिची प्राणप्रतिष्ठा न केल्याने ती विसर्जित न करता कायमस्वरूपी घरात ठेवली आहे. हि कल्पना पण बाप्पानेच मला दिली. आता तो बाप्पा आमच्या घरातील एक सदस्यच आहे.