#माझ्यातलीमी
#विकएंडटास्क
#नाट्यलेखन(१५/११/२४)
(उद्घोषणा होते)
नमस्कार
कलाविशेष या नाट्य गृहात आपले खुप खुप स्वागत आहे
अभिरूची निर्मित लग्नाची गोष्ट हे नाटक आम्ही आता सादर करत आहोत.
नाटकाच्या लेखिका आणि दिग्दर्शिका आहेत रश्मी बर्वे–पतंगे
नेपथ्य सांभाळले आहे प्रभाकर मांजरेकर यांच्या दर्पण ग्रुप ने
लग्नाची गोष्ट या नाटकात भूमिका सादर करणारे कलाकार
अनुश्री – मनिषा पाटील
मनोज – नचिकेत केळकर
मनश्री – शिवानी जगदाळे
तेजस – सुदर्शन काळे
मिराज – मानव दिघे
………. पहिला अंक ……….
घंटा वाजते आणि पडदा उघडतो.
पार्श्वसंगीत चालू आहे.
समोर एका घराचा सेटअप दिसतो.
हॉल चा भाग त्याला लागून उजव्या बाजूला किचन चा काही भाग दिसतोय.
डाव्या बाजुला प्रथम आतिल खोलीत जायचे दार आणि मग पुढे घराच्या मेन दरवाजा दिसतो.
हॉल मधे एका भिंतीला लागून टेबल आणि ऑफिस चेअर आहे. तसेच टेबल वर काही फाईल पाण्याची बाटली आणि रिकामा ग्लास वगैरे गोष्टी दिसत आहेत तर दुसऱ्या बाजूला सोफा त्यावर कलाकुसर केलेल्या चार चौकोनी उश्या.
मोबाईल ची कॉलर ट्यून वाजते.
आतुन एक मध्यमवयीन बाई(अनुश्री) घाईने बाहेर येते. तिने आकाशी रंगाची कुर्ती आणि पायजमा घातला आहे.
हॅलो फोन कानाशी घेऊन बोलण्यास सुरवात करते..
अनुश्री :—– “हो तारा मी पाठवले आहे मनश्री ला. तु दिलेल्या पत्त्यावर. इतक्यात पोचेल ती तिथे. तु मिराज ला सांगितले आहे न व्यवस्थित. तिला अजिबात कळता कामा नये की आपणच करतोय हे. बरं बरं ठेवते फोन”.
(असे म्हणत ती फोन ठेवते. चेहऱ्यावर थोडी बेचैनी आहे. हॉल मधे डाव्या बाजूनी उजव्या बाजूला एक फेरी मारते व हातातल्या मोबाईल मधे बघते.
मोबाईलवरून एक नंबर डायल कॉल करते. समोरून उचलल्यावर विचारते )
अनुश्री :—— “मनु, पोचलीस का ग? पोचलीस की मेसेज करायला सांगितला होता न, पत्ता नीट मिळाला ना?”
( घाई घाईने विचारते. समोरून फोन वरून उत्तर येते. आवाज थोडा त्रासलेला वाटतो. हो आई, आताच स्कूटर वरून उतरतेय. मी लहान नाहीये आता. नको काळजी करू आणि कॉल ठेवला जातो. )
(आतल्या खोलीतून तिचा नवरा मनोज बाहेर येतो. त्याने शर्ट आणि खाली ट्रेक पँट घातली आहे. टॉवेल ने डोक्यावरचे केस पुसत येतो आणि बोलत असताना टॉवेल खुर्चीवर टाकतो.)
मनोज :—- “अनु, तुला कितीवेळा सांगितले की मनश्री मोठी झालीये आता. छोट्या छोट्या बाबतीत तिची काळजी करत जाऊ नकोस. गेली आहे न ती. तिचे ती बघेल.”
(मनोज उभा राहूनच टेबल वर ठेवलेला त्याचा लॅपटॉप उघडतो.
अनुश्री सोफ्यावर बसते आणि बोलते)
अनुश्री :—– “हो पण मला नेहमीच काळजी असते तुम्हा दोघांची. पोहचल्यावर एक मेसेज करायला काय हरकत आहे. इतरवेळी सारखा मोबाईल हातात असतोच न. पाठवायचा एक मेसेज. पण नाही पाठवणार.
आणि तु, तो तुझ्या खांद्यावरचा टॉवेल आत जागेवर ठेवून ये जरा. नेहमीच कसे सांगायला लागते तुला हे.”
आणि टाय शर्ट आणि खाली ट्रॅक पॅन्ट.. नविन ड्रेस कोड वाटते. ”
आणि हसते
मनोज :—– “हो ग मी आत जाणारच आहे तेव्हा घेऊन जाईन”. थोड्यावेळाने गूगल मीट आहे म्हणुन हे घातलय
(त्याने घातलेल्या टाय आणि शर्ट कडे हाथ दाखवून सांगतो आणि खुर्चीवर बसुन लॅपटॉप मधे डोके खुपसतो.)
अनुश्री :—– “मनोज, मी काय म्हणतेय. आपली लेक आता सव्वीस वर्षाची झाली. चांगला जॉब करते आता लग्न नको का करायला? कधी करायचे तिचे लग्न. तिची आजी तर नेहमी विचारत असते की तिच्या लग्नाचे मनावर घेतेस की नाही काय उत्तर देऊ मी?”
(कॉम्प्युटर मधे डोके घालूनच मनोज बोलतो.)
मनोज :—– “माझ्या सासूबाईंना सांग तो जमाना राहीला नाही आता. हल्ली मुल त्यांच्या मर्जी ने लग्न करतात. तसेही ती लग्नाला तयार असेल तेव्हा सांगेलच की.”
अनुश्री :—– “अरे मनोज तुला मी सांगितले नाही पण मनु आज एका मुलालाच भेटायला गेली आहे. अनु त्याच्या जवळ जाऊन थोडी चाचरत बोलते.”
(मनोज विस्मयाने उभा राहून अनुश्री कडे बघतो. अनुश्री मागे होते. टेबलावर झाकून ठेवलेल्या पाण्याच्या बाटली मधून ग्लास मधे थोडे पाणी ओततो आणि हातात ग्लास घेऊन अनुश्री कडे पहात थोडा वैतागून बोलतो.)
मनोज :—– “हे तु मला आता सांगत आहेस.”
अनुश्री :—– “त्याच काय झाले न मनोज.
तो तेजस आहे न मनु चा मित्र, तो काही मला चांगला वाटत नाही. किती वेळा ती फोन वर चिडून बोलत असते त्याच्याशी. येता जाता भांडत असतात नुसते. तिने त्याच्याशी लग्न करायचा विचार केला नाही म्हणजे बरं. असा मित्र कसा काय चालतो आपल्या मनु ला”
(थोडा pause घेते आणि बोलते )
“म्हणुन मी आणि माझ्या मैत्रिणीने एक प्लॅन केला आहे आज मनश्री ला आज सुट्टी असल्याने मी तिला माझ्या कामानिमित बाहेर पाठवले आहे. माझी मैत्रिण आहे न तारा तिचा भाचा आहे. मुलगा चांगला आहे. बिझनेस आहे त्याचा. मिराज नाव आहे त्याचे. त्याची आणि मनश्री ची भेट घडवून आणायचे ठरवले आहे आज. मी तिला एक पार्सल दिले आहे ते पोचवायला सांगितले आहे.” (मनोज कडे बघून बोलते)
“ए ss ऐकतो आहेस न.”
मनोज :—– “काय बोलणार आता? तुम्हा मैत्रिणींची काही न काही खलबते चालूच असतात. मी काय बोलणार?” (असे म्हणून तो खांदे उडवतो आणि परत त्याच्या लॅपटॉप मधे डोकावू लागतो. पण मनात चाललेली चलबिचल त्याच्या चेहऱ्यावर स्पष्ट दिसते.तो पुढे बोलतो)
मनोज :—– “अनु”
(अनुश्री ला तो कधी अनु या नावाने हाक. मारत असतो असतो. तो पूढे बोलतो)
मनोज :—– “तुला माहित आहे ना तु काय करतं आहेस? तु मनश्री चे फोन वरील संभाषण ऐकतेस? कशाला ? आणि मनश्री ला कळले की तु तिच्यासाठी मुलगा शोधत आहेस आणि म्हणूनच तु तिला पाठवले होतेस तर तिला ते आवडणार नाही.”
(अनुश्री त्याच्या जवळ जाऊन बोलते )
अनुश्री :— “अरे मी मुद्दाम ऐकत नाही त्यांचे बोलणे. मला पण माहीत आहे की मुलीची प्रायव्हसी जपायला हवी. पण तिचा आवाज वाढला की ऐकायला येतेच. मला काळजी वाटते तिची.
आणि आजचे म्हणशील तर मी मैत्रिणीला सूचना दिल्या आहेस की तुझ्या भाच्याला तसे सांग. मनश्री ला कळता कामा नये.”
मनोज :—– “माझी आता कामाअंतर्गत एक मीटिंग आहे ऑनलाइन. मी आत जातो आणि हे बघ (तो टॉवेल अनुश्री ला दाखवत )हा टॉवेल ही आत घेऊन जातोय.” (असे बोलून मनोज एका हातात टॉवेल आणि दुसऱ्या हातात लॅपटॉप घेऊन आत जातो.
जाता जाता दारात उभे राहून बोलतो)
मनोज :—– “तु आणि तुझी मैत्रीण काय गोंधळ घालायचे ते घाला. मग मनुश्री आणि तुझे यावरून काही वाद झाले तर तुझं तु बघुन घे.”
(अनुश्री आता पुढे काय होईल या काळजीत दोनही हाथ जोडून देवा तुच बघ काय ते असे म्हणुन दुसऱ्या खोलीत निघुन जाते.)
पार्श्व संगीत चालू होते
स्टेज वर अंधार होतो व लगेच पडदा पडतो.
इथे पहिला अंक संपतो.
काही मिनिटांनी दुसरा अंक सुरू होण्याची बेल वाजते.
………..अंक दुसरा ……….
सेट बदललेला दिसतो
हॉटेल चा सेटअप दिसतो.
भिंती वर वेग वेगळी चित्रे तसेच पदार्थांचे फोटो
सेट च्या मध्यभागी एक टेबल आणि चार खुर्च्या ठेवलेल्या दिसतात.
त्या टेबलावर एक तिशी मधील युवक बसला आहे. हल्लीच्या स्टाईल प्रमाणे केस कापलेले आणि चेहऱ्यावर दाढी. पांढऱ्या रंगाचा टीशर्ट आणि ब्ल्यू जीन्स घातलेला तो एक रुबाबदार तरुण आहे.
टेबलवर पाण्याची बाटली ग्लास आणि कॉफी चा कप आहे. कॉफी पिता पिता तो कोणाची तरी वाट पहात आहे.
तेवढ्यात एक तरुणी हातात पार्सल घेऊन येते. आत बघते आणि त्या एकट्या बसलेल्या तरुणाला विचारते.
मनश्री :—– “Excuse me तुमचे नाव मिराज का?”
तो तिच्याकडे बघतो. जीन्स आणि लाल रंगाचा क्रॉप टॉप घातलेली मनुश्री हातात त्याच्या समोर उभी असते.
तो तिच्याकडे पाहून ओळखीचे असतो.
मिराज :—– “तुम्ही मला ओळखलेले दिसत नाही. मी मिराज गुप्ते. आपण कॉलेज च्या कॅम्प मधे भेटलो होतो. तीन चार वर्ष झाली असतील. ”
ती त्याच्याकडे बघते आणि मग ओळखल्याचे भाव तिच्या चेहऱ्यावर येतात.
मनश्री :—– “Ohh मिराज, तुss तुम्हीss आम्हाला ट्रेनिंग दिले होते. हो आत्ता आठवले.
पण नंतर कधीच भेट झाली नाही आपली.”
मिराज :—- “हो त्यानंतर मी बंगलोर ला जॉब करत होतो आणि आता मुंबई मध्ये परत आलोय आणि स्वतः चा Business चालू केलाय. ”
मनश्री आणि मिराज हॅन्ड शेक करतात
तेवढ्यात त्याच्या फोन ची रिंग वाजते फोन उचलतो व फोनवरील व्यक्तीला थांबायला सांगतो.
मिराज :——- “Excuse me मिस. हा फोन जरा महत्वाचा आहे मला अटेंड करायला लागेल. Please Wait for me.”
मनश्री :—— “No problem take your time”
तो दरवाजातून बाहेर जातो. आता मनश्री आजूबाजूला बघते.
हॉटेल मधे मंद म्युझिक वाजत असते.
तेवढ्यात
चेहऱ्यावर बेफिकीर पण, केसाला एक बाजूला कमी दुसऱ्या बाजूला वाढलेले. रंगबिरंगी शर्ट, हातावर टॅटू. असा मुलगा आत येतो आणि तिच्या समोर उभा राहतो.
त्याला बघुन मनश्री आश्चर्य चकित होते.
मनश्री :—– “तेजस तु इकडे कुठे?”
तेजस :—– “अग तु घरातून निघाली तेव्हाच मी तुला पाहिले. तु काय करतेस इथे? आता हॉटेल मध्ये कशाला आलीस? हे पार्सल कसले आहे? कोणाला भेटायला आली आहेस? मुलगा आहे की मुलगी?आजूबाजूला शोधक नजरेने बघत तो बोलतो.”
मनश्री रागाने बोलते.
मनश्री :—– “तेजस तु किती प्रश्न विचारतोस मला? नेहमीच असे करत असतोस. यायला वेळ का झाला? फोन बिझी असला की एवढया वेळ कोणाशी बोलत होतीस? दर दोन तासाने तुझे मेसेज असतात. मी ऑफिस मध्ये तुझे कॉल नाही घेऊ शकत. एकतर कामात डिस्टर्ब होते आणि मोबाईल ड्रॉवर मधे सायलेंट मोड वर असतो. तु असे वागून मला किती irritate करत असतोस आणि आता माझ्या मागे इथेही आला आहेस.”
तेजस :—– “माझ्या प्रश्नांची उत्तरे दे पहिले. हे सांग न इथे का आली आहेस? तेजस ही आवाज चढवून बोलतो.”
मनश्री :—– “अरे तेजस ते मम्मी ने पार्सल द्यायला सांगितले आहे तिच्या मैत्रिणीसाठी. एक मुलगा आहे त्याला द्यायला. त्याचा फोन आला म्हणुन तो गेलाय. त्याला तेवढे पार्सल देऊन मी निघणार आहे.”
तेजस :—– “चल मग पार्सल इथे ठेवून निघू आपण मस्त हॉटेल मधे जाऊ रात्री पब मधे जाऊन पार्टी करू आणि मग पुढची रात्र.. समजले न मला काय म्हणायचे आहे ते.”
तो तिला जवळ ओढायचा प्रयत्न करतो. ती बाजूला होते.
मनश्री :—– “हे बघ तेजस मी तुझ्या बद्दल अजुन घरी काही बोलले नाहीये. मी तुला या आधीही सांगितले आहे की आपले लग्न ठरले नाहीये आणि ठरलेले असते तरी लग्ना आधी मी वाटेल ते करणार नाहीये.”
तेजस :—– “अग पण घरी सांगायची काय गरज आहे. तु माझी गर्लफ्रेंड आहेस. आजच्या काळात चालते सगळे. आज मज्जा करायची पुढचे पुढे बघु. चल न.”
असे बोलून तिचा हात पकडतो.
ती त्याचा हाथ झिडकारते आणि बोलते.
मनश्री :—– “ए तेजस ऐक ह. मला काही टाइम पास नाही करायचा तुझ्याबरोबर. मला सिरीयस रिलेशन हवे. ज्याच्याशी प्रेम करीन त्याच्याशी च लग्न करायचे आहे मला. तेही घरच्यांच्या संमतीने. तुझ्या घरातल्यांना माझ्याबद्दल लवकरात लवकर सांग. मीही सांगणार आहे एकदोन दिवसांत. ”
तेजस :—– “अग तु एवढी घाई का करत आहेस लग्नाची. मला नाही करायचे अजुन एक दोन वर्ष लग्न. क्लिअर सांगतो. मजा करू आपण. एकत्र राहू वगैरे. कळतेय न तुला मला काय म्हणायचे आहे ते.”
तो जवळ येतो.
ती त्याला धक्का मारते.
मनश्री :—– “हे बघ तेजस तुला असे वागायचे असेल तर आपण आता इथेच थांबू या. माझे काही विचार आहेत. मी असे काही वागणार नाही. पण तु तर खुप पुढे जात आहेस. मला या सगळ्या गोष्टी नाही चालणार.”
तेजस :—– “ठीक आहे मग मलाही तुझ्यासारखी मुलगी नको. जिला लग्नाच्या बंधनात अडकायचे आहे. मला फक्त फ्रेंडशिप करायची आहे. तु नही तो और सही.”
तिच्या भोवती फिरत असे बोलून तो तिथून निघून जातो.
ती जागेवरच उभी राहते त्याचा आलेला राग तिच्या चेहऱ्यावर स्पष्ट दिसतोय.
मनश्री :—— बर झाले वेळेवर सावरलो आपण.
अशा मुलाशी मैत्री कशी केली मी. त्या वेळी बाकीच्यांच्या नादात मलाही कळले नाही हे.
हुश्श बर झाले या toxic रिलेशन मधून बाहेर पडले.”
तेवढ्यात मिराज त्याचे बोलणे संपवून येतो.
मिराज :—– “सॉरी ह मिस मनुश्री तुम्हांला थांबावे लागले.”
ती आताच घडलेल्या प्रसंगातून बाहेर आलेली नसते त्यामुळे त्याने बोललेले तिला ऐकायला जात नाही.
मिराज :—– “मिस मनुश्री” तो जरा मोठ्या आवाजात तिला हाक मारतो. तिचे नाव चुकीचे घेतले आहे तिथेही तिचे लक्ष जात नाही.
मनश्री :—- हा…
ती त्याच्याकडे बघून अस्पष्ट बोलते.
मिराज :—- “काही झालय का ? ती अss काही नाही असे बोलते.”
मनश्री :—– “हे घ्या माझ्या. ममीने हे पार्सल तुम्हांला द्यायला सांगितले होते.”
मिराज :—– थॅन्क्स तुम्ही काही घेणार का? कॉफी किंवा चहा, green tea?
मनश्री :—– “नको मी जस्ट घरातून ब्रेकफास्ट करून आली आहे. मला खरच काही नको”
मिराज :—– “तर मिस मनुश्री तुमची आई माझ्या मावशी ला कशी ओळखते?”
मनश्री :—– “मनुश्री नाही माझे नाव मनश्री आहे आणि तारा आंटी माझ्या आईची close friend आहे.”
मिराज :—– “Ohh sorry ह. मला मनश्री च म्हणायचे होते.”
मिराज हसत बोलतो.
मिराज :—— काय co incidence आहे. त्या निमित्ताने आपण इतक्या वर्षाने भेटलो.
मग कॅम्प मधले बाकीचे कोणी कॉन्टॅक्ट मधे आहे का?”
मनश्री :—– “हो आहे की. आमचा ग्रुप आहे. आम्ही भेटत असतो अधुन मधुन. तुम्हांला add व्हायला आवडेल का?”
मिराज :—— “Offcourse” मी नंबर देतो तुम्हाला “.
मागे पार्श्व संगीत वाजते.
ते दोघेही गप्पात रंगलेले आणि हसत बोलत असतानाच हळूहळू लाईट कमी होत जातात आणि पडदा पडतो.
……….दुसरा अंक समाप्त….
घंटी वाजते
आणि थोडया वेळाने
………तिसरा अंक सुरू होतो ……..
परत पहिल्या अंकातल्या घराचा सेटअप दिसतो.
मनोज टेबलवर लॅपटॉप ठेवून काम करतोय. त्याने आज लांब हाताच्या बाही चा टीशर्ट आणि पायजमा घातलाय.
अनुश्री मोबाईल वर बोलत आतल्या खोलीतून बाहेर येते. तिने आज अबोली रंगाचा सलवार सूट घातला आहे.
अनुश्री :—– “हो मी सांगते तुला जर दोघांना लग्न करायचे असेल तर मग छानच की. मी तर अगदी आनंदात आहे. मिराज बद्दल मनश्री बोलत असते नेहमी. मी मनोज शी बोलते आणि नंतर मनश्री लाही विचारीन. शेवटी आपल्या प्रयत्नांना यश आले तर. चल बोलू नंतर बाय.”
अनुश्री :—– (हाथ जोडते आणि बोलते)
देवा दोघांची जोडी. जुळू द. शेवटी मनासारखे होणार तर.
मनोज उठून तिच्याकडे येत.
मनोज :—– काय ग? कोणाची जोडी जुळू दे. काय बोलत आहेस? ”
अनुश्री :—– मैत्रिणीचा कॉल होता. I am overwhelmed. बातमीच आनंदाची आहे.
अरे तुला आठवते न. दोन महिन्यापूर्वी मी मनश्री ला एक पार्सल घेऊन पाठवले होते. माझ्या मैत्रिणीच्या भाच्याशी तिची भेट घडवून आणण्यासाठी. त्याचे नाव मिराज आहे.
मनश्री त्याला ओळखत होती आधीपासून, म्हणजे हे मनश्री मला मिराज ला पहिल्यांदा भेटली तेव्हा बोलली होती. त्या नंतरही ती त्याच्या बद्दल बरेचदा बोलली.
त्याचे बरेचदा कौतुक ही करायची. खुप आनंदी असते हल्ली.
बरे झाले ती त्या तेजस सारख्या मुलापासून दूर झाली. मला त्याचे वागणे अजिबात आवडत नव्हते. त्याच्याशी मैत्री कशी झाली होती कोण जाणे. तेव्हा ती अजिबात आनंदी रहात नव्हती.”
मनोज :—– मनश्री ने त्याला सोडण्याचा निर्णय अगदी वेळेत घेतला. त्याने त्रास दिला असता न त्याला बरोबर वठणीवर आणला असता मी.”
टीशर्टच्या बाह्या वर करत बोलतो.
अनुश्री :—– (त्याला थांबवत म्हणते.)
“पुरे! जाऊदे तो विषय. मिराज ला घरी बोलावू न आपल्याला भेटायला. मी त्याला ओळखते पण तूही त्याला भेटशील तर तुलाही खात्री होईल की तो मनश्री साठी योग्य आहे.”
मनोज :—– “आपली मनु एवढी मोठी झाली आता. ती लग्न करून जाणार. मला तर अजिबात खरे वाटत नाही. अजुन लहान आहे ती.”
मनोज थोडा भावनिक होऊन म्हणतो. आणि लगेच सावरून म्हणतो
मनोज :—– “त्याला भेटूया आपण.”
तेवढ्यात मनश्री घरात प्रवेश करते. तिने आज निळ्या रंगाचा अनारकली घातलेला असतो.
मनश्री :—– “काय बोलताय तुम्ही दोघे. कोणाबद्दल चर्चा चालली आहे.”
मनोज :—– “अग तुझ्या बद्दल च बोलत आहोत.”
अनुश्री तिचा हात हातात घेऊन बोलते
अनुश्री :—– “अग मैत्रिणीने म्हणजे तारा ने फोन केला होता. मिराज शी लग्न करायला तयार आहे का मनश्री असे विचारत होती.”
मनश्री :—– “मम्मा मी ही तुला तेच बोलणार होती. आजच मला मिराज ने विचारले की माझ्याशी लग्न करायला तयार असशील तर मी घरी येऊन तुझ्या आई वडिलांची परवानगी घ्यायला येतो.
आणि मी त्याला हो बोलली आहे.
ममा, एक. सांगू खरोखर मला आता लाज वाटत आहे की तेजस सारख्या मुलाशी मी. मैत्री कशी केली. पण तुमच्या Well Wishesh मुळे मी त्यातून. बाहेर पडली. मला मिराज भेटला. आम्ही बऱ्याचदा भेटलो पण त्याने कधीच त्याच्या मर्यादा नाही ओलांडल्या. ना वागण्यात ना बोलण्यात.
कधी बोलावू त्याला तुम्हांला भेटायला. उद्याच बोलावू का?”
मनोज :—– “पण मला मान्य नाही हे लग्न”(मनोज लग्नाला नकार असण्याची ॲक्टिंग करतो)
अनुश्री आणि मनश्री दोघी त्याच्याकडे प्रश्नार्थक बघायला लागतात.
तो मनश्री जवळ येतो.
मनश्री:—– “हे बघ मनु तु माझी एकुलती एक मुलगी आहेस. मी त्याला भेटेन आणि मला योग्य वाटला तरच होकार देईन. सांग त्याला घरी यायला. असे म्हणुन हसतो.”
मनश्री :—“पप्पा”
मनोज तिला लाडाने जवळ घेतो.
मनश्री :—– “मग बोलवू न त्याला उद्या.”
एक्साईट होऊन विचारते.
अनुश्री :—– “अग हो हो किती घाई थांब जरा.
परवा सुट्टी आहे तेव्हा बोलाव. म्हणजे मनोज पण त्याच्या ऑनलाईन मीटिंग पासून दूर असेल.
मनश्री :—— मिराज घरी येणार म्हणजे तयारी करायला लागेल. मेनू काय ठेवायचा जेवायचा ते ठरवायाला लागेल. नवी कुशन कव्हर कुठे आहेत ग बदलायला लागतील ही आणि मम्मी मी काय ड्रेस घालू ग? आताच शोधून ठेवते. परवा डिनर ला च बोलाव त्याला.”
मनोज आणि अनुश्री तिच्याकडे बघून हसायला लागतात.
अनुश्री :—– “अग हो मनु. किती घाई. मिराज ला फोन करून सांग आधी.”
ती लगेच त्याला मोबाईल वर कॉल करते.
मनश्री फोनवर बोलते :—– “हॅलो मिराज तुला परवा डिनर ला यायला जमेल न. मम्मी पप्पांनी तुला घरी बोलावले आहे.”
मी आत जाते असा इशारा करून ती मोबाईल वर बोलतच आत जाते.
मनोज :—– “अनुश्री ला विचारतो. झाले. न तुझ्या मनासारखे.”
अनुश्री :—– “हो रे खरच मला तिच्या लग्नाची काळजी होती, ती मिटली. मी arrrange marriage कर असे सांगितले असते तर तिने ऐकले नसते. पण तिने साथीदार म्हणुन एक लायक मुलगा निवडला मला याचा अभिमान आहे.
दोघांनी एकमेकांना समजून घेऊन मग लग्नाचा विचार केलाय.”
मनोज :—— “चल मग होणाऱ्या जावयाच्या स्वागताची तयारी करूया.”
अनुश्री :—– आनंदाने बोलते.
“हो चल.”
आणि तिसरा अंक समाप्त होतो.
लेखिका
©️®️रश्मी बर्वे–पतंगे
२४नोव्हेंबर२५