खालील वाक्यावरून एक कथा लिहा.
‘खरं नातं एका चांगल्या पुस्तकासारखं असतं, ते कितीही जुनं झालं तरी त्यातले शब्द बदलत नाहीत,’
,
शीर्षक: मैत्रीचा ‘अक्षय’ ठेवा
राघव आणि सायली यांची मैत्री म्हणजे कॉलेज कॅम्पसची ओळख होती. लोक त्यांना ‘लव्ह बर्ड्स’ म्हणायचे, पण त्यांच्यासाठी ते नातं मैत्रीच्या पुस्तकातील सर्वात सुंदर अध्याय होतं. राघवचे तत्वज्ञान होते: “आपलं नातं म्हणजे जुनं, पण अमूल्य पुस्तक आहे, त्यातले शब्द कधीच पुसले जाणार नाहीत.”
कॉलेज संपले आणि त्यांचे मार्ग वेगळे झाले. राघव बंगळुरूत, तर सायली पुण्यात स्थायिक झाली. करिअरच्या धावपळीत भेटी थांबल्या, बोलणं व्हॉट्सअॅप मेसेजपुरतं उरलं.
एक दिवस सायली एका मोठ्या आर्थिक अडचणीत सापडली. व्यवसाय धोक्यात आला होता. निराश होऊन तिने जुन्या आठवणींचा गठ्ठा उघडला. तिथे तिला राघवने दिलेले एक कार्ड सापडले, ज्यात लिहिले होते: “तुझ्या आयुष्याच्या पुस्तकात मी नेहमी ‘आधार’ नावाचा अध्याय म्हणून राहीन.”
तिच्या मनात शंका होती, इतक्या वर्षांनी तो मदतीला येईल का? पण जुन्या शब्दांवर विश्वास ठेवून तिने त्याला फोन केला.
“राघव, मी सायली… मी संकटात आहे,” तिने थरथरत्या आवाजात सांगितले.
राघवचा शांत प्रतिसाद आला, “सायली! तू विसरलीस? आपले नातं त्या जुन्या पुस्तकासारखं आहे. ते कितीही जुनं झालं, तरी त्यातले शब्द बदलत नाहीत. तुझी अडचण, म्हणजे माझ्या पुस्तकातील तो ‘आधार’ नावाचा अध्याय उघडला गेला आहे. मी लगेच येतोय.”
दुसऱ्या दिवशी राघव पुण्याला पोहोचला. त्याने सायलीला केवळ आर्थिक मदतच केली नाही, तर तिला व्यवसायात पुन्हा उभे राहण्यासाठी बळ दिले.
सायलीने त्याला मिठी मारत म्हणाली, “राघव, मला वाटलं होतं… वेळेनुसार सगळं बदलतं. पण खरंच, खरं नातं एका चांगल्या पुस्तकासारखं असतं, ते कितीही जुनं झालं तरी त्यातले शब्द बदलत नाहीत.”
वेळेने धूळ साचू दिली, पण नात्याचे ‘शब्द’ तसेच राहिले. त्यांच्या मैत्रीचा ‘ बंध’ अधिक दृढ झाला होता.