#माझृयातलीमी
#लघुकथाटास्क(३/११/२५)
#योग्य_वेळी_योग्य_व्यक्तीकडे_व्यक्त_होऊ_शकलो_की_ _आयुष्य_तोडजोड_वाटत_नाही.
दोन-तीन दिवस वेदा सासूबाईंचं निरीक्षण करत होती. तिला वाटत होतं की त्या काही लपवतात, पण काय ते कळत नव्हतं. आज सासूबाई त्यांचा पेनड्राईव्ह वेदाच्या लॅपटॉपजवळ विसरून गेल्या. सहज वेदाने तो कनेक्ट केला आणि धक्का बसला – त्यात गर्भाशयाचा कर्करोगाचे रिपोर्ट होते, जे नॉर्मल नव्हते.
वेदाने रिपोर्ट कॉपी करून कर्करोग रुग्णालयात धाव घेतली. डॉक्टरांशी चर्चा करून तिने ठरवले: दहा दिवसांत ऑपरेशन करायचं. घरी परत येऊन तिने वैभवला (परदेशात असलेल्या पतीला) व्हिडिओ कॉलवर सगळं सांगितलं. वैभव लगेच भारतात परतला.
संध्याकाळी चहाच्या वेळी सगळे जमले. वैभवने आईच्या आजाराचा विषय काढला. आप्पा घाबरले, पण वैभवने सावरवलं: “अजून वेळ आहे. वेदाने डॉक्टरांशी बोलून ऑपरेशनचा निर्णय घेतला आहे. उद्या टेस्ट करू आणि लगेच ऍडमिट होऊ.”
आप्पा आश्चर्याने म्हणाले, “हे तुला कसं कळलं? मी सोबत असूनही काही माहित नव्हतं!”
वैभव हसला: “आईने लपवलं होतं. पण वेदाला शंका आली आणि पेनड्राईव्हमुळे सगळं उघड झालं. तिने माझी-डॉक्टरांची कॉन्फरन्स मीटिंग अरेंज केली. आम्ही मिळून ठरवलं – ऑपरेशन करायचं.”
“बरं झालं वेदा! तू योग्य वेळी योग्य व्यक्तीकडे व्यक्त झालीस. अनर्थ टळला. तुझं कौतुक!” – आप्पा म्हणाले.
वेदाने नम्रपणे उत्तर दिलं: “मी फक्त एवढंच केलं की वैभवला सांगितलं. हे आईंनी आपल्याला सांगितलं असतं तर बरं झालं असतं.”
#योग्य_वेळी_योग्य_व्यक्तीकडे_व्यक्त_होता_आलं_की_आयुष्य_तोडजोड_वाटत_नाही
#शब्द_संख्या_२४७
#०३_११_२०२५_सोमवार.
©️®️ #सौअपर्णाजयेशकवडे.