#माझ्यातलीमी
# वीकेंडटास्क
#कथालेखन (८/११/२५)
कथेचं शीर्षक :- “भ्रम”
एका छोट्याशा चाळीमध्ये, मध्यमवर्गीय कुटुंबातील संध्या नावाची तीस वर्षीय गृहिणी आपल्या छोट्याशा स्वयंपाक घरात जेवणानंतर ची आवरावर करून नुकतीच बसली होती. सकाळपासून दुपारी दोन पर्यंत सतत काही ना काही कामात गुरफटलेली. थकून गेली होती. सगळ्यांची जेवण झाल्यावर तिने आता मोकळा श्वास घेतला. माठातलं थंडगार पाण्याचा ग्लास घेऊन बसली. चेहऱ्यावर कामाचा थकवा जाणवत होता. घामेघुम झाली होती.
टेबलवरचा मोबाईल हातात घेऊन बसली आणि घोट ,घोट पाणी पिऊ लागली. तिच्यासमोर ” पल्लवी” नावाच्या एका लोकप्रिय एन्फ्लुएन्सरचा व्हिडिओ येतो.
व्हिडिओ मधली पल्लवी, एक अत्यंत सुंदर, अत्याधुनिक, चकचकीत किचन मध्ये उभी होती. तिचा सुरेख मेकअप आणि त्याला साजेसे छानसे कपडे. हातात एक विदेशी कॉफीचा मग घेऊन अत्यंत उत्साहाने, हसतमुख चेहऱ्याने वावरत होती म्हणाली,” मी माझ्या, “ऑर्गनाईज्ड ” किचनमध्ये पतीसाठी खास,” प्रोटीन स्मूदी” बनवत आहे. माझा नवरा राहुल माझ्यावर खूपच प्रेम करतो! बघा बरं! त्यांनी मला परवाच, व्हॅलेंटाईन डे ला दिलेला हा रियल डायमंड नेकलेस, आमचा संसारही प्रेमाने, एकमेकांना समजून-उमजून आनंदाने बहरतो आहे. एकमेकांसाठी आम्ही कायमच वेळ काढतो नव्हे त्याला प्राधान्य देतो. तुम्हीही तुमच्या आयुष्यात अशीच पॉझिटिव्हिटी आणावी! ”
पल्लवी चा व्हिडिओ संपला, तशी संध्या आपल्या स्वयंपाक घरावर नजर फिरवते. भिंतीवरती फोडणीचे तेलकट डाग, सिलिंग चे निघालेले पोपडे, गळणारा नळ, बाजूला ओट्यावरची स्टीलची भांडी एकमेकांवर पडल्यासारखी, साधीशी जुनी शेगडी हे सर्व पाहून निराश होऊन एक दीर्घ श्वास घेते आणि….
संध्याचा मनातल्या मनात संवाद सुरू होतो. माझं आयुष्य आणि ही पल्लवीची रील. तिचा नवरा तिला हिऱ्याचा हार देतो आणि माझ्या रमेशकडे दोन वर्षात एक साधी साडी ही घ्यायला त्याच्याकडे वेळ नसतो.
पल्लवीचं स्वयंपाक घर एखाद्या पिक्चर मधलं किंवा मॉल सारखं वाटलं. आणि माझं फक्त एक छोटीशी, रंगवलेली खोली. ह्या विचाराने संध्या अस्वस्थ होते. स्वतःला आरशात न्याहाळते. पल्लवी चा चेहरा आठवत ती आपल्या चेहऱ्याचा कोरडेपणा, डोळ्याखालची वर्तुळे, कशीतरी गुंडाळलेली साडी, पिंजरलेले केस आणि घामेजलेली ती! तिला स्वतःचीच लाज वाटली. स्वतःचा साधेपणा लाजिरवाणा वाटू लागला.
संध्याकाळी संध्या चा नवरा रमेश ऑफिस मधून ओव्हरटाईम करून थकून भागून घरी आला. अत्यंत साधा पेहराव. त्याच्या देहबोलीवरून स्पष्ट दिसत होतं आज ऑफिसात भरपूर काम असावं. तरीही हसतमुखाने तो घरात शिरलेला, म्हणाला,” संध्या खूप भूक लागली आहे ग! आधी गरमागरम आल्याचा चहा कर मग लगेचच जेवणाचं ही बघ बर का!
संध्या रील पहिल्यापासून मनात सतत तुलना करीत होती. तुम्हाला काय? नुसतं चहा दे, नाश्ता दे, खायला दे! कधी माझी विचारपूस केली का? कधी साधा गजरा ही माझ्यासाठी घ्यावासा वाटला नाही का तुम्हांला?
रमेश आश्चर्याने संध्याकडे पाहतो, संध्या आज काही वेगळीच वाटली. म्हणाला,” अगं! काय झाले तुला? सांग बरं? कशी आहेस तू? तुला आज कामाचा कंटाळा आला आहे का?
संध्या आपला राग व्यक्त करत म्हणते,” कंटाळा नाही हो! पण या साध्या आणि रुक्ष जीवनाला मी कंटाळून गेले. बघा ना दुसऱ्या स्त्रियांचं आयुष्य, रील मध्ये कसं सुंदर असतं. त्यांचे नवरे त्यांना रोज सरप्राईज गिफ्ट देतात, त्यांना” कॅण्डल लाईट डिनर”ला नेतात. सतत नटून थटून बसलेल्या असतात. आणि तुमचा संसार म्हणजे फक्त सकाळी उठल्यापासून, राब ग,राब!……
धुणी, भांडी,केर,फरशी डबे,नाष्टा आणि जेवण!
संध्याच्या बोलण्याने रमेश दुखावला गेला तरी तिला समजवायचा प्रयत्न करू लागला.
अगं! ती फक्त रील आहे. तो फक्त देखावा आहे.
मी रोज कष्ट करतो, कुणासाठी? आपल्या बायका मुलांना दोन घास सुखाचे मिळावे म्हणूनच ना. मी रोज तुला हिऱ्याचा हार घेऊन देऊ शकत नाही पण रोज पोटभर अन्न आणि सुरक्षित छत देतो आहे ना?
संध्याचा आवाज आता मात्र चांगलाच चढला, रागावून म्हणाली मला नकोय ते छत! मला हवंय ते,” परफेक्शन” जे पल्लवीच्या आयुष्यात आहे. तुमच्या आणि त्या रील मधल्या नवऱ्यात जमीन- आसमानाचा फरक आहे.
रमेश गप्प बसतो. हताश होऊन संध्याकडे पाहतो. तो शांत बसलेला पाहून संध्याला क्षणभर अपराधी वाटतं पण लगेचच ती पल्लवीचे व्हिडिओ पाहू लागते.
रमेश मात्र रील नावाच्या या आभासी जगात आपली बायको आपल्यापासून दूर जाते हे त्याला जाणवत होतं. पण पल्लवीचे व्हिडिओ पाहून संध्या आपल्या तुच्छतेच्या भावनांना खत पाणी घालत राहिली. रील ने तिच्या मनावर इतका परिणाम झाला की तिला रियल नात्यातले खरी मूल्य दिसतच नव्हते.
दुसऱ्या दिवशी संध्या चाळीतील सार्वजनिक नळावर पाणी भरायला आली. तेवढ्यात शेजारच्या काकू तिला म्हणाल्या,” संध्या! काल रमेश रात्रभर बाहेर बराच वेळ बसून होता. काही भांडण बिंडन झालं? चांगला पोर आहे ग तो!”.
काय सांगू काकू,” मला वाटतं रमेश थोडा कंटाळलाय, तो ना रोमँटिक आहे, ना उत्साही!
तेवढ्यात मीरा एक 28 वर्षांची तरुणी धावत धावत नळा जवळ येते. मीरा ही पल्लवी एन्फ्लुएन्सरची रियल आयुष्यातील सख्खी शेजारीण.
मीरा धापा टाकतच येते,” अहो काकू ,आज काय झालं माहित आहे? पल्लवी चा नवरा जो रील मध्ये खूप,” क्युट”, आणि “रोमॅण्टिक” दिसतो ना, पण प्रत्यक्षात मात्र अत्यंत तापट आहे. काल रात्री,” कॅण्डल लाईट” डिनर साठी पल्लवी तयार नव्हती कारण तापाने फणफणली होती तरीही तिच्या नवऱ्याने अक्षरशः आरडाओरडा करून तिला कामाला लावली आणि भरीस भर मारहाणही करू लागला.
संध्या पाणी भरता, भरता क्षणभर थांबली, आश्चर्याने डोळे मोठे करून मीरा कडे पाहू लागली. काय बोलतेस मीरा? पल्लवीला…… मारहाण?…. पण तिच्या रील मध्ये तर……
मीरा उसाचा टाकते. बाई ग! रील आणि रियल मध्ये फरक असतो ना? माहित नाही? त्यांचं लग्न फक्त एक” ब्रँड ” आहे.एक,” प्रॉडक्ट” आहे. संध्या हसते पण तिचं मन आतून आक्रोश करतयं. काल रात्री ती माझ्याकडे मदतीसाठी आली होती. तिचे डोळे सुजलेले होते. पल्लवी म्हणाली,” मीरा, मी बाहेरच्या जगात अत्यंत सुखी आणि समाधानी सुंदर दिसते. पण आतून माझ्या मनात फक्त दुःख आणि दुःखच आहे हे सगळं ढोंग आहे, फ्रॉड आहे”. एवढं बोलून मीरा महत्त्वाच्या कामासाठी तिथून निघून जाते.
संध्या स्तब्ध!
तिला पल्लवीचे हसणे आता खोटे वाटू लागते. तिला आठवलं काल रात्री रमेश चिडलेला असूनही शांतपणे बाहेर बसला होता. त्यांनी तिच्याशी कधीही वाईट वर्तन केले नव्हते एवढेच काय वाईट शब्दही बोलला नव्हता.
दुसऱ्या दिवशी सकाळी आठ वाजता रमेश आवरा आवर करून कामाला निघण्याच्या तयारीत असतो. संध्या रमेश जवळ जाते आणि म्हणते,” थांबा हो! तिचे डोळे पाण्याने डबडबलेले, प्लीज मला माफ कराल का?
रमेश म्हणतो,” कशासाठी?”
संध्या म्हणते,” मी तुमच्याशी खूप चुकीची वागले माझ्या भ्रमामुळे. रील मधले खोटे संसार पाहून मी माझ्या रियल आणि प्रामाणिक संसाराची किंमतच विसरले. तुमचा थकलेला चेहरा, तुमची मेहनत, तुमचं प्रेम….. हे सर्व त्या हिऱ्याच्या हरापेक्षाही जास्त मौल्यवान आहे. तुमचा प्रामाणिकपणा हीच माझी खरी संपत्ती आहे.
रमेश आनंदाने तिचा हात हातात घेतो, तिला जवळ घेतो. म्हणतो,” अगं, तुला याची जाणीव व्हावी हीच फक्त माझी इच्छा होती. संध्या, रील मध्ये जे दिसतं ते प्रत्यक्षात, जीवनात असं काहीच नसतं ग! आपला संसार साधा असला तरी सच्चा आहे आणि सत्यापेक्षा सुंदर काहीच नसतं.
संध्या हसते, मोबाईल बाजूला ठेवते. तिलाही जाणवत की लाखो लाईक्स पेक्षा, रमेशच्या चेहऱ्यावरचा हा निरागस आनंद आणि विश्वासाचा हात तिच्यासाठी अधिक मौल्यवान आहे.
रील ( आभासी जग) केवळ,” दिसते ” तसं जग नसते. ते केवळ एक,” छान दृश्य”आहे. दुसऱ्याचे सुखी आयुष्य पाहून आपल्या साध्या जीवनाची तुलना करू नका. आजकाल अनेक लोक अशा प्रसंगांना तोंड देताना दिसतात. आपला संसार, आपले नाते, आपले प्रेम हे भलेही साधे का असेना पण ते,” सत्य” आहे. आणि” सत्य” हे ” भ्रमापेक्षा” अधिक सुंदर आणि अधिक शाश्वत असते.
सौ.स्मिता अनिल बोंद्रे.
©®