# ब्लॉग लेखन
# आठवणी (१७/११/२५)
आईची मी आई…..
ए आई, तू कुठे आहेस? माझ्या आईने मला हाक मारली. हो… माझ्या आईने मला आई म्हणून हाक मारली होती. आईला अल्झायमर झाला होता. ती कोणालाच ओळखत नव्हती. ती तिच्या बालपणात रमत होती. तिला मी तिची आईच वाटतं होते. एखाद्या मुलीने आईकडे हट्ट करावा तसा ती माझ्याकडे हट्ट करायची. आज मला कोबीची भाजी पोळी नको, मला थालीपीठ हवे. तू माझ्या केसांचा अंबाडा का घालतेस? माझ्या सगळ्या मैत्रीणी एक किंवा दोन वेण्या घालतात तशा घाल.
तिचे करताना समाधाना बरोबर वाईट पण वाटायचे. अतिशय हुशार, दिसायला चांगली, राहणे अगदी व्यवस्थित, उत्साही, सुगरण, सर्वांना आग्रह करून खाऊ घालायची. आवाज गोड, सगळे अभंग, आरत्या, गाणी खूप छान म्हणायची. माझे लग्न झाल्यावर दादाचे लग्न झाले, त्याच्या संसारात, नातवंडांत ती रमली. माझ्या सासरी सुख दुख:त यायची पण रहायची नाही. वहिनी नोकरी करायची म्हणून घरातल्या जवाबदारी मुळे लगेचच जायची. नंतर वडीलांना अर्धांगवायू झाला. त्यांचे सगळे हि न दमता करायची, वडील गेल्यावर नातवंडे मोठी झाली होती त्यामुळे तिला मोकळीक मिळायला लागली. तेव्हा मी नोकरी करत नव्हते व मिस्टर नोकरी निमित्त बाहेर गावी असायचे. घरी मी व माझी लेक दोघींच असायचो.
मी आईला माझ्याकडे रहायला घेऊन यायची. तिलाही माझ्याकडे आवडायचे. ती असताना माझ्या दोघी बहिणी, दादा वहिनी पण मुलांना घेऊन दोन दिवस रहायला यायचे, हे पण चार पाच दिवस रजा घेऊन यायचे. मग घर अगदी आनंदाने, हासण्याने, भरून जायचे. तेव्हा आईच्या चेहर्यावरचा आनंद बघण्या सारखा असायचा. वांग्याची भरली मसाला भाजी ती खूप छान करायची, मग आईचा स्वयंपाक करायचा उत्साह बघण्या सारखा असायचा. ती असे पर्यंत आमची खाण्याची चंगळ असायची. ती कधीही नुसती बसणार नाही. माझ्या जुन्या पण चांगल्या साड्यांची ती गाद्यांना कव्हर हाताने शिऊन घालायची. जुन्या चादरी, सूती साड्यांच्या गोधड्या शिवायची.
ती असताना माझ्याकडे मैत्रीणींची भिशी मी करायची त्यात आई स्पेशल पदार्थ व्हायचे, मैत्रिणी खाऊन तृप्त व्हायच्या. आई सर्वांची मायेने चौकशी करायची. तिच्या बरोबर आम्ही फोटो काढायचो. मैत्रिणींना माझ्या आईला भेटून त्यांच्या आईला भेटल्या सारखा आनंद व्हायचा. त्यामुळे ती भिशी हळवी व्हायची. मैत्रीणी पण आई आली आहे कळल्यावर तिच्या साठी त्या खाऊ घेऊन यायच्या. ती माझ्याकडे असताना तिच्या आवाजात मी सगळी गाणी, अभंग, आरत्या टेप करून घेतल्या, व एक व्हिडिओ पण केला.
हळूहळू तिला विस्मरण व्हायला लागले. वयामुळे होते असे वाटल्याने व लवकर लक्षात न आल्याने ते वाढत गेले. माझ्या मिस्टरांची मग पुण्यात बदली झाली. त्यांनी सांगितले आईं आपल्या जवळ राहतील. त्यांनी स्वतःच्या आई प्रमाणे सेवा केली. ती त्यांना माझा दादाच समजत होती. बिचारी …. तो हार्टफेलने गेला, हे तिला माहितीही नव्हते. अशी हि माझी आई कम मुलगी एके दिवशी आम्हाला सोडून गेली.
तिने शिवलेल्या गोधड्या मी अजून वापरते. फोटोंचे अल्बम बघते, तिच्या गाण्यांच्या कॅसेट ऐकते, व्हिडिओ बघते व आईचे असणे अनुभवते. तिच्या सगळ्या आठवणी कधी ओठावर हसू आणतात तर कधी डोळे भरून येतात. ती शरीराने नसली तरी आठवणीत कायम माझ्या बरोबर आहे.